Στις 15 Δεκέμβρη του 2008 σε κάποια αίθουσα της Βουλής των Ελλήνων γράφτηκε το μανιφέστο μιας «ηθικής επανάστασης». Το συνέταξε και το υπέγραψε ο «καταλληλότερος», ο «σεμνός και ταπεινός» ΠΛΗΝ όμως τελών εν αγνοία των ΠΑΝΤΩΝ σ' ότι γίνονται σ' αυτή την έρμη τη χώρα. Ο «ανημέρωτος» και «εκπλαγής» τα μάλα για ό,τι έχει σχέση για... κάποια υπόθεση του λεγόμενου Βατοπεδίου. Το ονόμασε, ξαφνικά, σκάνδαλο και ζήτησε συγνώμη όχι για το σκάνδαλο ΑΛΛΑ για το ότι ΔΕΝ ενημερώθηκε. Η τελευταία πράξη του έργου έκλεισε με το μνημειώδες και αμίμητο ρηθέν, από κυβερνήτη χώρας, «αναλαμβάνω την ευθύνη» (θεωρητικά και όχι πρακτικά)
ΚΑΙ ΜΕΤΑ;
Όλοι χειροκροτήσαμε στο τέλος της παράστασης τους ηθοποιούς και ιδιαιτέρως τον πρωταγωνιστή. Τον γλυκό και αεράτο ζεν πρεμιέ, εν μέσω αποθεώσεως των συμπρωταγωνιστών του θιάσου.
ΟΛΟΙ του θεάτρου, οι θεατράνθρωποι, ευτυχισμένοι εμείς, οι θεατές, προβληματισμένοι και διερωτόμενοι άραγε ζούμε στην ίδια χώρα με τον πρωταγωνιστή και το «μπουλούκι» του;
Δυστυχώς απάντηση ΔΕΝ θα πάρουμε και το χειρότερο είναι πως θα ξαναδούμε κι' άλλο τέτοιο έργο και πάλι θα χειροκροτηθεί. Έτσι βλέπεις ορίζει το Σαβουαρ Βιβρ.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ;
Όλοι χειροκροτήσαμε στο τέλος της παράστασης τους ηθοποιούς και ιδιαιτέρως τον πρωταγωνιστή. Τον γλυκό και αεράτο ζεν πρεμιέ, εν μέσω αποθεώσεως των συμπρωταγωνιστών του θιάσου.
ΟΛΟΙ του θεάτρου, οι θεατράνθρωποι, ευτυχισμένοι εμείς, οι θεατές, προβληματισμένοι και διερωτόμενοι άραγε ζούμε στην ίδια χώρα με τον πρωταγωνιστή και το «μπουλούκι» του;
Δυστυχώς απάντηση ΔΕΝ θα πάρουμε και το χειρότερο είναι πως θα ξαναδούμε κι' άλλο τέτοιο έργο και πάλι θα χειροκροτηθεί. Έτσι βλέπεις ορίζει το Σαβουαρ Βιβρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου